SZCZEGÓŁOWE WARUNKI TECHNICZNE DLA URZĄDZEŃ BEZPIECZEŃSTWA
RUCHU DROGOWEGO I WARUNKI ICH UMIESZCZANIA NA DROGACH
1. Zasady ogólne
Podstawowym celem stosowania urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego jest ochrona życia i w
ograniczonym zakresie także mienia uczestników ruchu i osób pracujących na drodze, a w niektórych
przypadkach także użytkowników terenów przyległych.
Na drodze można umieszczać urządzenia bezpieczeństwa ruchu drogowego dopuszczone do obrotu i
powszechnego stosowania w budownictwie właściwie oznaczone, dla których:
– wydano certyfikat na znak bezpieczeństwa, wykazujący, że zapewniono zgodność z kryteriami technicznymi określonymi na podstawie odpowiednich norm, aprobat technicznych oraz właściwych przepisów i dokumentów technicznych – w odniesieniu do wyrobów podlegających tej certyfikacji,
– dokonano oceny zgodności i wydano certyfikat zgodności lub deklarację zgodności z odpowiednią normą lub aprobatą techniczną – w odniesieniu do wyrobów nie podlegających certyfikacji,
– wydano atest lub certyfikat w kraju wytworzenia, co do których nie jest wymagane nadanie znaku bezpieczeństwa.
Urządzenia bezpieczeństwa ruchu drogowego stosuje się w celu:
– optycznego prowadzenia ruchu,
– wskazania pikietażu drogi,
– oznaczania obiektów znajdujących się w skrajni drogi,
– zabezpieczania ruchu pojazdów i pieszych,
– poinformowania i ostrzegania kierujących,
– zamykania dróg dla ruchu,
– zabezpieczania robót prowadzonych w pasie drogowym,
– prowadzenia nadzoru nad ruchem drogowym.
Do optycznego prowadzenia ruchu stosuje się:
– słupki prowadzące,
– słupki krawędziowe,
– tablice prowadzące,
– tablice rozdzielające,
– słupki przeszkodowe,
– tablice kierujące,
– światła ostrzegawcze.
Do oznaczania pasa drogowego stosuje się:
– znaki kilometrowe,
– znaki hektometrowe.
Do oznaczania obiektów znajdujących się w skrajni Drogi stosuje się:
– urządzenia tablicowe umieszczane przed skrajnymi płaszczyznami obiektów lub na nich,
– urządzenia bramowe.
Do zabezpieczania pojazdów będących w ruchu stosuje się drogowe bariery ochronne i osłony energochłonne.
Do fizycznego ograniczania prędkości pojazdów stosuje się progi zwalniające i podrzutowe.
Do osłony przed olśnieniem przez pojazdy nadjeżdżające z przeciwka stosuje się osłony przeciwolśnieniowe.
Do informowania i ostrzegania kierowców o sytuacji pogodowej stosuje się znaki i sygnalizatory temperatury nawierzchni, powietrza i innych zjawisk meteo- rologicznych w postaci znaków, tablic stałych i tablic o zmiennej treści.
Do informowania kierowców o sytuacji ruchowej na drodze i zagrożeniach stosuje się znaki i sygnalizatory sytuacji drogowej o treści stałej lub zmiennej.
Do zabezpieczenia przed hałasem pochodzącym od ruchu drogowego stosuje się osłony przeciwhałasowe, nasypy ziemne, obudowy przekroju poprzecznego drogi.
Do wskazywania siły i kierunku wiatru stosuje się sygnalizatory wiatru.
Do zamykania dróg dla ruchu stosuje się urządzenia rogatkowe umieszczane w obrębie przejazdów kolejowych, przejść granicznych oraz płatnych wjazdów na autostradę. Do zabezpieczania powierzchni przeznaczonych dla pieszych i rowerzystów lub w celu separacji ruchu lokalnego od tranzytowego stosuje się:
– separatory,
– azyle prefabrykowane lub wbudowane na stałe,
– balustrady, poręcze i barieroporęcze,
– ogrodzenia segmentowe i łańcuchowe,
– kładki dla pieszych,
– słupki metalowe lub z tworzywa sztucznego w formie prostej lub ozdobnej.
Do zabezpieczania powierzchni wyłączonych z ruchu przed najeżdżaniem stosuje się:
– separatory i wyspy,
– azyle prefabrykowane lub wbudowane na stałe.
Do zabezpieczenia robót prowadzonych w pasie drogowym stosuje się:
– zapory drogowe,
– tablice kierujące przy robotach drogowych,
– taśmy ostrzegawcze,
– taśmy odblaskowe nawierzchniowe,
– pachołki drogowe,
– tablice uchylne z elementami odblaskowymi,
– separatory,
– punktowe elementy odblaskowe,
– znaki wskazujące objazd,
– znaki kierujące na drodze objazdowej,
– tablice kierujące pieszych,
– światła ostrzegawcze.
Do prowadzenia nadzoru nad ruchem drogowym stosuje się:
– tarcze do zatrzymywania pojazdów,
– latarki do zatrzymywania pojazdów,
– urządzenia nagłaśniające,
– urządzenia sygnalizacyjne.
W urządzeniach bezpieczeństwa ruchu, z którymi mogą stykać się piesi, ze względów bezpieczeństwa należy wyeliminować możliwość skaleczeń lub innych obrażeń ciała poprzez zaokrąglenie promieniem Rmin= 2,5 mm ostrych krawędzi urządzeń, które mogą znaleźć się w bezpośrednim kontakcie z ciałem pieszego.
Urządzenia bezpieczeństwa ruchu powinny mieć wyraźne i trwałe oznakowanie podające:
– nazwę lub znak towarowy,
– rok produkcji.
Lica urządzeń bezpieczeństwa ruchu (zapory drogowe, tablice kierujące i prowadzące – od strony ruchu pieszych lub pojazdów) powinny być odblaskowe. Odblaskowość urządzeń powinna być nie mniejsza niż odblaskowość znaków drogowych pionowych zastosowanych na danym odcinku drogi określona w załączniku nr 1 do rozporządzenia. Pozostałe urządzenia bezpieczeństwa ruchu (separatory ruchu, bariery ochronne) powinny być wyposażone w elementy odblaskowe. Ponadto urządzenia powinny mieć estetyczny wygląd, być możliwie łatwe w konserwacji, odporne na działanie środków chemicznych i ich roztworów, etyliny, smarów, warunków atmosferycznych oraz na uszkodzenia mechaniczne, zabrudzenia itp.
Konstrukcje wsporcze urządzeń bezpieczeństwa ruchu powinny być stabilne i nie powodować zagrożenia dla uczestników ruchu.
Wzory urządzeń bezpieczeństwa ruchu oraz szczegółowe zasady ich lokalizacji w planie i profilu drogi są określone w opisach szczegółowych.
Urządzenia bezpieczeństwa ruchu drogowego o przeznaczeniu innym niż przedstawione w niniejszym
załączniku, mogą być stosowane pod warunkiem uzyskania certyfikatu na znak bezpieczeństwa lub aprobaty technicznej wymaganych odrębnymi przepisami, po określeniu zasad ich stosowania.
